سفر به تبریز
سفر به تبریز دو هفته ای است که پسرداییم آقا مهرداد تو کماست. همه دل نگرانش هستیم و براش دعا می کنیم. بابایی برای پروپوزالش قرار شد به تبریز بره. احتمالا به خاطر اینکه منو از این اوضاع و احوال کمی دور کنه، پیشنهاد داد که ما هم او را در این سفر کوتاه همراهی کنیم. من هم برای اینکه بابایی تنها نباشه قبول کردم. نیمه شب حرکت کردیم تا ساعت 11 در دانشگاه تبریز باشیم. بعد از انجام کار بابایی برای نهار به ائل گولی پارک معروف تبریز رفتیم
بعد از خوردن نهار چند ساعتی را در پارک استراحت کردیم
عصر هم به مهمانسرای اداره کار بابایی رفتیم
فقط یک شب در مهمانسرا بودیم و فرداش به قصد رفتن به خونه خاله بهناز (فامیل مامان) مهمانسرا را ترک کردیم. قبل از رفتن به خونه خاله بهناز اینا، اول سری به خونه قدیمی مون که توی محله خاله اینا یعنی در رشدیه تبریزه رفتیم. کمی در اطراف بازی کردی. ما هم تجدید خاطره کردیم.
اینم عکس خونه قبلیمون توی تبریز
اینجا هم خونه خاله بهناز اینا هست که روبروی پارک جنگلی رشدیه است
خاله بهناز، عمو رحیم و ماهان از اینکه در مدت یکسال اینهمه بزرگ شدی و تغییر کردی کلی متعجب شده بودند. آخه زمانیکه ما تبریز بودیم می دونی تو چه قدی بودی؟
این قدی بودین شما و ماهان
و حالا پس از یکسال و اندی هم اکنون ارشان و ماهان. ماشالله خیلی بزرگ شدین
بعد از ظهر بود که عزیز جون زنگ زد و حبری بهمون داد که اشک منو در آورد. گفت که مهرداد پسر داییم بالاخره پس از دو هفته بیهوشی چشماش را باز کرده. خیلی گریه کردم اما اینبار از خوشحالی. خدایا شکرت
قبل از شام هم جنابعالی با هنرنمایی و انجام حرکات موذون همه را سرگرم کردی
بعد از شام هم برای دیدن خانواده خاله بهناز به پارکی که اونها در آنجا بودند رفتیم و تو کلی از بازی با بچه ها لذت بردی.
از راست: سبحان- الینا- ماهان و ارشان
روز بعد هم به سمت تهران حرکت کردیم
