فوت آقا جون عزیزترین پدربزرگ دنیا

آقا جون (پدربزرگ مادریم) یکی از مردان خوب خدا تو اين دنیا بود.  پدری مهربان و فداکار، انسانی شریف و درستکار بود.  از ظلم و بی عدالتی بيزار بود. همواره سعی می کرد تا حد امکان به ديگران کمک کنه و از بار مشکلات ديگران کم کنه. حيف که سالهای آخر عمرش دست به گريبان بیماری اش (سکته مغزی) بود. چه خوب که آقا جون تولد ارشان را ديد و متوجه شد. 

آقا جون ارشان را داداشی صدا می کرد و به مامان فریبا می گفت که ارشان هديه زيبای خداست که نزد ما امانته. همش می گفت مواظب اين هديه الهی باشید. افسوس که اجل فرصت نداد تا بزرگ شدنش را ببيند. 

زمانی که ساکن تبریز بودیم. قرار بود آخر هفته پیش عزیز و آقا جون بریم.  بابایی چند روز زودتر بعد از اینکه از دانشگاه برگشت گفت که چند روزی دانشگاه تعطیله پس همین امروز به سمت تهران حرکت کنیم.  ابتدا مامانی مخالفت کرد و گفت ما قراره آخر هفته بریم و الان آماده نیستیم. اما بابایی گفت چند روز هم که زودتر بریم پیش عزیز و آقا جون بازهم غنیمته.  بالاخره تند تند وسایل را جمع کردیم و ساعت 5 بعد از ظهر بود که به سمت تهران حرکت کردیم انگار قسمت بود که همون شب که آقاجون به کما رفت ما حداقل او را ببینیم هرچند قسمت نشد که او ما را ببینه و این حسرتیه که همیشه دل مامانی را می سوزونه و اشک مامان را در میاره که چرا آقاجون چشماش را باز نکرد تا برای آخرین بار ما را ببینه. روحش شاد و یادش گرامی

اینم عکس پانیذ و من بر سر مزار آقا جون